Chili

Buenos,

In Mendoza nog even mijn laatste euro's gewisseld. Ik ben nu gewoon naar de straathandelaren gegaan. Ik moest mee naar kantoor, een antiekwinkeltje vanaf de buitenkant. Binnen zat een oude Dagobert Duck en na onderhandelen over de wisselkoers kwam er een pak biljetten uit een kluis. Na uiterst professioneel onderzoek van mijn kant of het geen vals geld was, de deal afgerond. Niks mis met het geld gelukkig!

De reis van Mendoza naar Santiago de Chili was prachtig, dwars door het Andes gebergte. Vanuit het vliegtuig heenweg met m'n tussenstop in Santiago had ik dit al met een big smile bewonderd en nu dus met de bus er doorheen. De grens was ook ergens in Andes. Officieel duurt de reis 7 uren, maar Chili is tot nu toe het enige land dat wat moeilijk doet. Het gaat ze bij de controle vooral om eten, een banaan in de tas en dikke paniek. Verder waren ze heel fanatiek op zoek naar sigaretten en we misten 2 Colombianen in de bus na 2,5 uur bij de grens omhangen. Uiteindelijk heeft m'n nieuwe maat 3 uren op het busstation gewacht. Ik herkende hem  helemaal niet, had misschien een uur met hem en z'n vriend gepraat in Buenos Aires. Maar goed, hij had het festival kaartje al voor me gekocht en al en hij haalde me dus op. Hij woonde met z'n broer in een luxe buitenwijk van Santiago, zo'n half uur met de auto. Hij ging zelf niet mee naar het festival, maar zette me keurig bij de ingang af de volgende ochtend. Nu de domper van de dag, ze schonken geen alcohol op het festival!! Heb ik dat, ik ben heus geen alcoholist, maar een festival zonder bier is voor mij niet helemaal de bedoeling. Dus zonder bier en drinkebroeders was het wel wat saai, de sfeer was ook erg kalm en ik had weinig aanspraak. Gelukkig was het mooi weer en om 's avonds Queens of the Stone Age en Pearl Jam te zien in Chili was toch ook wel weer machtig. Terug ging ik eerst met de metro, dit was echt shit geregeld en ik kreeg bijna love parade visioenen doordat we in een tunnel van drie kanten op door een hek moesten waar een hele kleine opening in zat, bijna platgedrukt en allemaal schreeuwende en huilende mensen echt eng. Bij de laatste metrostop eruit en daarna op een verlaten station wachten om nog een eind met de taxi te gaan. Al met al nogal een gedoe, dus ik besloot de dag erna naar een hostel te gaan. Er gingen zoals ik had verwacht meer mensen vanuit daar naar het festival (wat dus 2 dagen duurde) en zo ook op het laatste moment een Canadees meisje. Met haar had ik dikke lol en met The Black Keys als afsluiter en daarna stappen was het een stuk geslaagder dan de dag ervoor. Verder heb ik in Santiago een citytour gedaan, tours for tips, een erg leuk initiatief gratis dus in principe. Chili is een van de rijkste landen op dit moment, hoofdzakelijk door de kopermijnen. Maar volgens onze zeer fanatieke tourleider is het geld in bezit van zo`n 10 rijke families, is het onderwijs niet te betalen en wonen vooral op het platte land erg veel arme mensen. Het verschil tussen arm en rijk is het grootst van heel Zuid Amerika hier. Verder ben ik nog naar de heilige maagd Maria op de berg geweest, zoiets al Jezus in Rio de Janeiro. Vanaf hier uitzicht over de stad en zie je de smogwolk die erboven hangt, doordat de stad tussen de bergen ligt en een derde van de inwoners van Chili hier woont is het erg vervuild. Bij Maria ging het er wel wat anders aan toe dan bij Jezus. Hier stond een klein kerkje naast, werd er Maria muziek gedraaid, bordjes met stilte erop en knielden de mensen eerbiedig voor het beeld neer en kon je kaarsjes branden. In Rio knokten 2000 toeristen tegelijk om die stakker Jezus na te apen of zich te laten fotoshoppen op z'n schouder ;-)

Na Santiago ging de reis naar Valparaiso, meestal is de volgende bestemming iets  wat iemand zegt wat mooi is. Ik dacht eerlijk gezegd dat ik naar een vissersdorpje ging, maar Valparaiso was een echte havenstad. Voor de aanleg van het Panamakanaal zelfs de grootste van Zuid Amerika. Daarna werd de stad niet belangrijk meer en raakte in verval. De stad is tegen een berg aangebouwd en heeft allemaal trappen, maar ook liften. Vroeger had elke wijk er 1, nu zijn er nog een stuk of 5 over. In de stad vind je nog mooie gebouwen van de rijke tijd terug, maar ook sommige van de chaotische wijken met de trappen zijn tot Unesco erfgoed verklaard. Er is heel veel straatkunst te zien en omdat waarschijnlijk alles toch al onder de grafitti zat, hebben ze vorig jaar in een wijk een grafitti festival gehouden. Bijna alle huizen in die wijk zijn nu beschilderd. Het is een rare stad, maar ik vond het super om daar rond te lopen. Havenwerkers, dronkenlappen, gekken, studenten, kunstenaars, zigeuners, drugsdealers, ze laten mongooltjes op straat dansen voor geld (wat anders dan een sociale werkplaats) erg apart. Ook hier hadden ze een tour for tips, weer erg leuk en veel info over de historie. Nog een avondje op stap geweest met wat mensen van het hostel en een middag naar het aangrenzende Vina del Mar. Daarna naar La Serena, het ging daar vooral om de Elqui Valley. De stad zelf was niet zoveel, het was ook zondag en dan is er sowieso niks te beleven in Chili. Ook hier liepen vreemde lui rond, maar hier waren ze meer irritant dan grappig. Hoezo vreemd vroeg iemand? Nou als ik in de rij van de supermarkt sta en er een vervuilde dakloze met zijn blikjes bier me aankijkt en iets over Amerika begint te mompelen en ik zeg dat ik niet uit Amerika kom, vervolgens iets over Engels begint te mompelen en ineens keihard CHILEEEEEEE!!!!! in m`n gezicht schreeuwt vind ik dat best raar hahaha. Vanuit hier een tour naar die Elqui Valley gedaan, erg mooi weer een stukje Andes en kleine dorpjes en erg warm. De dag erna een pinguintour. Het weer bij de kust was een stuk minder, dus ging het wat gehaast omdat we door steeds hogere golven vaart moesten maken, maar in ieder geval pinguins gezien!

De volgende bestemming was San Pedro de Atacama, in de Atacama woestijn ( droogste woestijn ter wereld). Dat merkte ik ook wel, je huid droogt uit en na een dag een dikke bloedneus. Wel een heel leuk dorpje met veel backpackers. Ik heb hier gesandboard (is dat een woord?), in ieder geval ik ging dus sandboarden in de Valley of Death en daarna nog naar de Valley of the Moon. Erg mooi en het sandboarden was machtig! Wel zwaar vermoeiend elke keer de berg op te lopen met die hitte, maar zeker de moeite waard. Omdat het hier zo droog is, hebben ze heel veel en belangrijke observatoriums (a? pff m´n taalgebruik is niet top..). Een avondje sterrenkijken stond dus ook op het programma. Een super enthousiaste uitleg van een Fransman die hier al jaren woont, sterren aanwijzend met zijn laser en daarna met de telescopen sterren van dichtbij bekijken. Je kon de ring om Jupiter zien en de kraters op de maan. Hierna moest ik een touroperator uitzoeken voor de trip naar Uyuni in Bolivia, volgens de lonely planet zou ik mijn doodvonnis ondertekenen als ik een goedkope operator uit zou zoeken. Dronken chauffeurs, kapotte auto's en veel te hard rijden heeft de afgelopen jaren voor wat dode toeristen gezorgd! Nou ik leef nog, dus het is goed gekomen.

Ik ben nu al in Peru, in Bolivia is mijn tabloid gestolen uit de bus nadat ik mezelf gedrogeerd had.. lang verhaal wordt vervolgd. Ben helaas oa de foto`s van mijn camera kwijt die ik daarop had gezet en nog niet in de dropbox had gedropt. Naja shit happens. Verder alles goed, zal proberen snel bij te schrijven. Gaat snel nu, nog maar 2 maanden.

Chau en bedankt voor de reacties bytheway!

x