Bolivia part II

Hoewel Sucre de officiële hoofdstad van Bolivia is, is het een dorp vergeleken met La Paz. Ontzettend druk, groot en chaotisch verkeer en ook hier weer ademhappen op 3700 meter hoogte. We zijn hier wat wezen shoppen en ik ben de goedkoopste optie voor death road gaan zoeken. Omdat ik niet van plan ben om ooit ergens vrijwillig uit of af te springen, leek deathroad per fiets wel een uitdaging voor mij. Patricia ging niet mee. Ik had 2 grappige Australiërs in de groep, die namen altijd de goedkoopste optie met tours vertelden ze, omdat ze dat leuker vonden (hadden het niet echt nodig). We lagen dan ook in een deuk toen we in verwassen retro  oranje met groene pakjes werden gehesen en een pothelm op kregen, terwijl naast ons een groep zich opmaakte in blitsend zwart pak en integraalhelmen. De eerste 20 km ging over verharde weg en na 2 voorzichtige bochten was het zonder remmen naar beneden, vrachtwagens inhalend en tegenliggend verkeer ontwijkend super! Hierna kwamen we op het officiële deathroad gedeelte, een niet geasfalteerde weg. De naam zegt het al, hier vielen nogal wat dodelijke slachtoffers per jaar toen de weg nog veel werd gebruikt. Het was wel even wennen te hobbelen over de losse stenen, maar na een tijdje had ik de smaak te pakken en ging het weer keihard naar beneden. Ik was zwaar fanatiek, snot voor de kop en zo snel mogelijk de berg af. Als er een sport "keihard bij een berg naar beneden denderen op de fiets" bestond had ik talent gehad. Samen met 2 kerels zat ik de hele tijd in de kopgroep, bijna niks van de mooie omgeving gezien haha. Maar machtig mooi, ik wou meteen nog wel een keer.  Foto's en video's staan op een dvd, heb ik nog niet gezien.

Hierna gingen we naar Rurrenabaque, dit is het jungle en amazone gedeelte van Bolivia. Toen ik tijdens het fietsen zei dat ik hier met de bus naartoe zou keken ze me vol medelijden aan, en wensten me heel veel succes. Normale toeristen vliegen daar naartoe, maar wij zijn arme backpackers en de reis moest wel mooi zijn dus hoe erg kan het zijn... nou erg. We waren dan ook de enige toeristen in de bus. Het eerste gedeelte ging over een slingerweg door de bergen prima te doen, op een gegeven moment gingen we van de geasfalteerde weg af, ik dacht serieus dat het een omleiding was voor een tunnel waar ze mee bezig waren. De bus moest regelmatig op de rem om stapvoets door enorme kuilen te rijden, moest voor de bocht luid toeteren omdat er naast de bus niet meer verkeer door de bocht paste. Het gebeurde dan ook regelmatig dat we achteruit langs het ravijn moesten. Helaas was het geen omleiding maar ging dit zo 18 uren door! Doodeng, dit was death road part 2! We hadden ook wel weer lol als we een halve meter uit onze stoel werden gelanceerd of als Patricia door de bus vloog als ze foto's wou maken van de inderdaad mooie omgeving. Aangekomen in Rurrenabaque voelde ik me alsof ik een week op zee had gezeten, helemaal dizzy zo door elkaar geschud. Gelukkig was het dorp een letterlijk warm onthaal, een heerlijk tropentemperatuurtje en we konden lekker bijkomen in de hangmatten van het hostel. De tours waren hier echt spotgoedkoop, dus we besloten zowel de pampa als de jungletour te doen. De eerste was de pampa. Na 4 uren in een jeep werden we met een kano met buitenboordmotor via een prachtige tocht bij ons kampement gebracht. Meteen in het begin zagen we al dolfijnen en wel roze dolfijnen! Die vind je alleen in zoet water, ik had er van mijn Duitse vrienden in het begin van mijn reis al over gehoord. Verder zagen we vreemde vogels, apen en bij aankomst van ons kamp lag er een 3 meter lange krokodil op ons te wachten! Nou ja, eigenlijk een kaaiman want krokodillen komen hier niet voor. 's Avonds gingen we met de boot ook kaaimannen kijken, hun oogjes geven licht in het donker. De volgende morgen gingen we op anacondajacht, we vonden meteen in het begin een baby en uren later was dit nog steeds de enige die we hebben gezien. 's Middags zijn we Piranha's gaan vissen en zagen we onder andere nog schildpadden. De derde dag kwam mijn hoogtepunt, zwemmen met de roze dolfijnen! Ik had het er al dagen over. We werden ergens de kano uit gekieperd en inderdaad zwommen er dolfijnen, maar ze kwamen niet echt dichtbij. Ik heb wel een uur in het water gelegen, steeds weer achter die beesten aanzwemmen want ik moest en zou ze aanraken. Toen ik op een gegeven moment weer eens alleen achter een paar aanzwom voelde ik ze opeens onder me en meteen daarna AUW, het beest had m'n grote teen een paar seconden in z'n bek! Hartstikke zeer! Ik gillen, die beesten bleven nog steeds bij me, ik met m'n voeten omhoog, die beesten in m'n kont happen, weer gillen. Mooie vertoning moet het zijn geweest, de meeste mensen zaten allang weer in de kano en het water is zo bruin als het sneekermeer, dus ze konden de dolfijnen niet zien alleen mij gillend en worstelend onder water om hun snuiten weg te drukken hahaha. Ik ben snel terug naar de kano gezwommen en er zaten 2 grote sneeën aan de boven-en onderkant van mijn teen. Dus die kan van mijn lijst: zwemmen met roze dolfijjen. Klaar d'r mee, nooit weer! Als goedmakertje en afscheid kregen we nog wel een prachtige dolfinariumsprong van 3 dolfijnen naast elkaar, een mooi ooooohhhh momentje om terug naar het kamp te gaan om onze spullen te halen en terug naar de vaste wal te gaan. Al met al een super tour voor weinig geld, veel dieren gezien, 3x per dag lekker eten en een leuke groep. Terug met de jeep kwamen we weer voor een blokkade te staan, we werden uit de jeep gegooid en er zou na de blokkade een andere jeep staan om ons verder te brengen. Patricia en ik keken eens naar de blokkade en moesten bijna lachen, pfff maar 20 meter wij waren wel anders gewend. Maar waren bij de andere blokkades de vrachtwagenchauffeurs nog heel vriendelijk, hier stonden mannen met stokken die ons er niet doorheen wilden laten. Het ging blijkbaar ook om een andere zaak, iets met een school die ze wilden sluiten. Na een half uurtje omhangen en de mensen proberen over te halen liep één van onze groep door de blokkade, we zaten toevallig in een auto met mensen die allemaal het vliegtuig moesten halen. Wij er snel achteraan en de schreeuwende mannen met stokken maar negeren. Opgelucht naar de jeep die er inderdaad stond. Ik zat nog maar half achterin tussen een paar backpacks toen iedereen begon te schreeuwen, snel snel! Ik dacht omdat ze snel naar het vliegveld moesten, maar toen ik door het achterraampje keek zag ik al die kerels man of 40 op ons af rennen vanaf de blokkade. Ze hadden zich blijkbaar bedacht en wilden ons niet laten gaan. Ze gooiden met stenen en hadden pikhouwelen bij zich! Iedereen schreeuwen naar de chauffeur, rijden! Die moest de auto nog keren, maar we konden net op tijd wegkomen. We kregen een paar stenen op de auto en zagen dat ze met hun pikhouwelen de banden van andere jeeps die er nog stonden lek hakten. Apart dagje dat we van de zenuwen maar af hebben gesloten met cocktails drinken. In het hostel was ondertussen een Franse jongen die we in La Paz hadden ontmoet, Damien. Hij ging met ons mee met de jungle tour en reisde vanaf toen met ons mee. De jungle tour was ook heel mooi, maar voor mij iets minder dan de pampa. Hier hadden we geen huiskrokodil, maar een huistarantula (ik haaaat spinnen) en ik werd weer wat ziekig. Dit keer diarree met mijn bekende buikkrampen. Met de hoge vochtigheidsgraad in de jungle, lange broek en lange mouwen voor de insecten en mijn buikkramp werden de expedities wat benauwd voor me. We zagen hier ook niet zoveel dieren als in de pampa's, maar toch waren de wandelingen wel erg leuk. Ik ben in principe wel klaar voor Expeditie Robinson, we dronken water uit lianen, ik weet in welke bomen gif zit, de gids maakte jodium van een plant en kleurde m'n haar paars met een blad. We hebben nog wel een slang gevangen, apen gezien en reuze mieren en termieten. Het grappige was dat we 2 dagen op een groep zwijnen aan het jagen waren en we kregen steeds op onze kop dat we niet stil genoeg waren en we ze dus niet konden zien. Op dag 3 kwam er gewoon een hele kudde zwijnen het kamp in lopen hahaha. Ik ging de 2e avond niet mee de jungle in vanwege de kramp en had ook al wat maaltijden overgeslagen. We hadden in het bos wat planten geplukt die goed waren tegen kramp en 's avonds kwam het vrouwtje van de keuken in mijn hut om dat te brengen. Ze had ook een zalfje bij zich en begon m'n buik er mee te masseren. Zo schattig, ook leuk dat je dan wel een praatje in het Spaans kan maken. Ik vond sowieso de mensen in Bolivia heel erg meevallen, dat is het ding waar de meeste mensen over vallen in het land. Het scheelde ook wel dat ik met de Spaanse was, die vaak even een kletspraatje met de locals had die vaak geen Engels spreken. We hebben verder sieraden gemaakt (klinkt wat suf, maar is echt wel een leuk aandenken) en gingen we vissen en Patricia ving gewoon een mega catfish van minstens een meter.

Ik had na de helse reis gezworen dat ik terug zou vliegen, maar ik heb me uiteindelijk toch over laten halen om met de bus te gaan. De tourorganisatie verkocht ons het ideale busticket waar we meteen na de tour mee konden vertrekken, ideaal zodat we dan 's middags in La Paz aan zouden komen en dan meteen door konden naar Copacabana, veel goedkoper dan het vliegtuig blabla, allemaal redenen dus ermee ingestemd. Nou komt ie. De bus van 7 uur ging niet, want wij (wij 3en een Duits meisje en een Italiaan) waren de enigen die het bewuste kaartje gekocht hadden, dus we moesten de bus van half 12 maar nemen. Maar de bus van half 12 kwam uiteindelijk pas om 2 uur. Ik moet wel zeggen dat we de tijd leuk hebben besteed met kontgatten (= een internationaal kaartspel) waar ik nu 20 nieuwe regels van ken die voornamelijk te maken hebben met drank ;-). Oh ja, omdat ik nooit kan slapen in de bus en deze reis ook nog eens doodeng was had ik een stripje diazepam gekocht om te kunnen slapen. Toen we eindelijk vertrokken zo'n pil erin, maar na een uur sliep de hele bus behalve ik dus nog maar één. 7 uur 's ochtends ongeveer kwamen we bij een brug waar wegwerkzaamheden waren en dat duurde tot 5 uur 's middags! Dus de hele dag ergens in een gehucht bij een huis gezeten, nu was ik nog half verdoofd dus ik viel al lezend in slaap met m'n kop op de tafel. We konden gelukkig wat eten van de locale dame's die daar wat troepjes verkochten en we hebben wat gewandeld. Op het eind van de dag weer verder en heb ik maar weer een pil genomen, het werkte best. Ik was eerst weer aan het lezen, maar ik was zo slaperig dat m'n tabloid steeds viel dus die legde ik met m'n vage hoofd boven op de plank (doe ik normaal nooit!!!). In La Paz bleek die dus zijn gejat, ik lag in coma door die stomme pillen en de rest van ons sliep ook. Om 4 uur 's ochtends op handen en voeten door de bus om het ding te zoeken, maar helaas. Ik heb er op dat moment wel even één krokodillentraan om gelaten, want ik had alle foto's van mijn nieuwe camera erop gezet en nog niet in de dropbox gedropt. Maar ja, helaas pindakaas. Zonder tabloid, 2 nachten in een bus en bibberend van de kou om 4 uur in La Paz naar het busstation, om 7 uur ging er een bus naar Copacabana. En kennen jullie die mop over de bus die naar Copacabana ging? Precies, die ging niet... opnieuw stakingen! Om 3 uur 's middags konden we waarschijnlijk wel weg. Dus La Paz maar in voor ontbijt, even naar de kapper (4 euro wassen en knippen, was ook in 4 minuten klaar trouwens haha) en maar even een biertje. Gelukkig ging de bus 's middags wel en kwamen we eind van de middag in Copacabana aan. 2 dagen later dus, even voor de goede orde, het vliegtuig deed er 40 minuten over!! Maar goed, de tours waren dit avontuur zeker de moeite waard.

Nu heb ik Bolivia nog niet afgeschreven zucht, waarschijnlijk ben ik in september nog aan het schrijven. Anyway, ik ben nu in Colombia en ik vind het super hier, ik denk dat dit mijn favoriete land gaat worden. Straks begin ik met duikles! Colombia is niet heel goedkoop, maar borsten en duiken zijn dat wel.

Tot snel